Barma Lwowska Stara i Nowa

Stara Brama Lwowska była jedną z trzech pierwotnych bram miejskich, wybudowana około roku 1599 wg. projektu Bernarda Morando. W pierwszej fazie wieżowa, bez strzelnic wewnętrznych, usytuowana w wałach ziemnych. Otrzymała manierystyczną kamienną fasadę w formie łuku triumfalnego z dekoracją architektoniczną toskańską według projektu Serlia. Fasadę ozdobiono w zwieńczeniu płaskorzeźbą Chrystusa Zbawiciela i św. Tomasza – Patrona Zamościa. Bramie towarzyszył most przez fosę. Wykazywała ona ścisłe pokrewieństwo formalne i stylowe ze Starą Bramą Lubelską. Genezy stylu bram należy poszukiwać pośród włoskich realizacji połowy XVI w. Pełną rekonstrukcję z odtworzeniem dekoracji fasady przeprowadzono w latach 1978-1979.

Nowa Brama Lwowska wybudowana została jako element zamkniętego obwodu obronnego, podczas generalnej modernizacji w czasach Królestwa Kongresowego. Przejęła funkcję Starej Bramy, po wytyczeniu nowych dojazdów do miasta. Powodem tej zmiany była budowa urządzeń zewnętrznych, służących pogłębianiu obrony. Brama zaprojektowana została przez podpułkownika inżyniera Jana Pawła Lelewela w latach 1796-1847. Po 1825 roku dobudowano do bramy potężne, sześcioprzęsłowe kazamaty podwalni. Likwidacja twierdzy w 1866r spowodowała zamurowanie pierwotnego przejazdu i wykorzystywanie obiektu jako więzienia. Podczas II wojny światowej mieściło się tu kasyno cywilne. Od 1980 roku brama weszła w posiadanie Orkiestry Symfonicznej im. Karola Namysłowskiego.